«Լրաբեր հասարակական գիտությունների»2 , «Հայ երգի պ...
«Լրաբեր հասարակական գիտությունների»2 , «Հայ երգի պատմական ուղին և հայ երգչի ճակատագիրը»-էջ` 57
Թեմա՝
Գրական, երաժշտական, թատերական, կինո և այլ հաղորդակցման միջոցներ
Ենթաթեմա՝
Տպագիր նյութեր
Տեսակ/ժանր՝
Ամսագիր
Թանգարան՝ Եղիշե Չարենցի տուն-թանգարանՆկարագրություն ՝
Պոեմը բնույթով խորհրդածական է, Չարենցը նուրբ անցումով խոսքի մռայլ ողբերգությունը վերածում է գովքի եվ փառաբանում հանճարի ինքնությունը: Չարենցը շարունակոււմ է Ատոմ Յարճանյանի եվ Դանիել Վարուժանի «Հայրենի հրավերն » ու «Հացին երգը»:Պոեմի խորհրդանշաններն են Հողմը, Քամին, Հունտը, Սերմը, Աշնան տերեվը, Հայրենի հերկը:
Պոեմը ներկայացված է պահպանված մասերի ամբողջությամբ, 51թերթ ինքնագիրը որոշ դեպքերում գրված է երկու երեսի վրա, անմշակ է եվ անավարտ: Գրել է ինքնագրի երրորդ էջի կողքին «Ծաղկաձոր 29-30-31., 8.1936, Երեվան, 17.02.-1937»: Չարենցն այս պոեմով ասում է, որ մեր ժողովրդի պես աշխարհով մեկ ցրիվ եկավ նաեվ մեր երգի հունտը, կորավ գնաց օտար աշխարհներում եվ աներադարձ կարոտի մատնեց մեր ժողովրի հոգեվոր հանճարը: Հողմը քշում է Հայոց երկրի հոգեվոր սերմը, որ նրանք չընլնեն ու չամրանան «Հայրենի հողերի վրա. Այլ իբրեվ դեղին տերեվներ, Թշնամի դաշտերում մեռնեն»: Չարենցը կանխազգում է իր եվ իր ընկերների մոտալուտ ողբերգական վախճանը: Ստալինը«Ցեցի նման մտավ ներս, Որ ուտի դարավոր մի միջուկ»,«Լափում է որձակը մտքի, Զրկում մեզ հունտից ազգային»: Որպես նոր երկրի սերմնացան` բանաստեղծը շատ ցավագին էր տանում ամենմի արգելք, որ Ստալինը եվ նրա տեղապահներն ու կամակատարները իջեցնում էին ազգային երգի ճանապարհին: Նա իր գրչակից ընկերներին կոչում է ոգու ամրության: Համընդհանուր ցավի մեջ ուժգնանում են նաեվ անձնական կյանքի տագնապները.«Եվ ես էլ... Արդեն քար կացնով խոցված `Մնում եմ «արդեն» իմ հերթին»:
Անվանաթերթի դարձերեսին, ներքեվում ձախ եզրի մոտ ՉՏԹ կնիքն է:
Հեղինակ՝ Դավիթ ԳասպարյանՆյութը՝ 2մմ չափսով սպիտակ գծով:Պահպանման վայր՝
Հայաստանի Հանրապետություն
Շիֆր՝
4508
Հիմնական հաշվառանիշ՝
ՀՖ 6778